رهیافت ها و رویکردهای اصلی به ارزیابی و سنجش آسیب پذیری اجتماعی و ظرفیت سازگاری

4-3-1 رهیافت جمعیتی یا دموگرافیک[1]

در اواسط قرن هیجده میلادی، علم جمعیت شناسی از تمایلات دربار سلطنتی برای تهیه ی فهرستی از اموال قلمروش پدید آمد، چرا که در دوره ی مرکانتالیست ها یعنی اوایل گسترش سرمایه داری، نخبگان به درکی از قدرت کارگران (به عنوان پتانسیل سربازی برای نیروی ارتش) که نوعی سرمایه انسانی محسوب می شد دست یافتند. در ادامه رویکرد جمعیتی با الهام از رهیافت مهندسی، توسط سازمان کاهش بلایای ایالت متحده سابق (UNDRO) این گونه تعریف شد: "پتاسیلی برای آسیب یا ضرر "(Alexander, 2000). این رهیافت، مایل به بررسی انسان به عنوان یکی از فراوان ترین عناصر در معرض ریسک با درجات مختلف است که مخاطراتی با ویژگی های خاص و آرایه ای از عناصر با درجه های مختلف ضرر و زیان بالقوه را (نظیر، آسیب پذیری سازه ساختمان، پل ها، سیستم مراقبت های بهداشتی و مردمی) در برمی گیرد. افراد انسانی در روند مفهوم سازی کلی سیستم، مفهوم خود را از دست می دهند. با این وجود، به طور کلی، آسیب پذیری اجتماعی گروه های مردمی، در تحلیل کلی توسط مدیرانی که در پی حداقل آسیب پذیری سیستم ها و اشیا هستند گم می شود. درچنین گروه هایی، تجربه ی آسیب پذیری اجتماعی نسبت به اثرات یک یا چند حادثه ی طبیعی، بسیار متنوع است.........................................

برگرفته از کتاب مبانی آسیب پذیری خشکسالی، تالیف عادل سلیمانی، سعید جوی زاده و سارا کاویانی

تلفن سفارش: 07132341477- 09382252774

برای دانلود جزوات و فیلم های رایگان در زمینه GIS وRS به وب سایت زیر مراجعه نمایید:

https://gisland.org/

[1] The demographic approach