آیا دوست دارید مقالات بهتری در زمان کمتر بنویسید اما نمی دانید از کجا شروع کنید؟ من امروز چهار استراتژی را به اشتراک می گذارم که به شما در بهبود نوشتار علمی کمک می کند.

در اینجا می رویم: 

1. بدانید داستان شما چیست 
بر اساس تجربه من ، اکثر نویسندگان علمی متفق القول هستند که بیان داستانی در مقاله خود ضروری است . اما آنچه من دریافتم این است که اکثر داستانهای بیان شده در مقالات می توانند مختصرتر باشند - برای مثال ، با یک پیام مرکزی واضح تر و نتیجه گیری کلیدی.

صرفنظر از بهبود کیفیت مقاله ، نوشتن مقاله بدون اینکه بدانید داستان چیست ، زمان را نیز هدر می دهد: یک نویسنده به محض اینکه متوجه شود برای گفتن داستان لازم نیست ، کل جملات و حتی پاراگراف ها را قطع می کند. من مقالات مقدماتی مقالات را می خوانم که بیش از حد گسترده هستند - شبیه توصیفاتی که ممکن است در یک کتاب درسی پیدا کنید تا اینکه مشکلی را که نویسندگان در حال حل آن هستند ، بیان کنید.

من درک می کنم که چرا برخی از دانشگاهیان برای سرمایه گذاری زمان در برنامه ریزی داستان مقاله خود از قبل تردید می کنند ، به عنوان مثال از طریق استوری بورد. به نظر می رسد به تعویق انداختن ساعت ها برای شناسایی عناصر اصلی داستان به جای نوشتن در واقع . آنچه اوضاع را بدتر می کند این است که برخی از متخصصان ادعا می کنند که طرح مقاله کاغذی نیست - این بدان معناست که مشارکت در فعالیتهایی مانند برنامه ریزی مقاله شما به اندازه قرار دادن رشته ای کلمات در یک صفحه ارزشمند نیست.

من استدلال می کنم که داستان نویسی و طرح بندی وظایفی برای نوشتن است که ارزش سرمایه گذاری در آنها را دارد. شما در طولانی مدت زمان بسیار بیشتری را از آنچه در طرح ریزی صرف می کنید ، پس می گیرید و مقالات شما واضح تر و ساده تر می شوند.

به همین دلیل است که ما اولین جلسه را در برنامه مربیگری من "از داده تا پیش نویس" صرف شناسایی داستان مقاله شما می کنیم.

2. خواننده خود را از طریق مقاله خود راهنمایی کنید
کافی نیست بدانید داستان مقاله شما چیست - باید مطمئن شوید که خواننده شما نیز از آن مطلع شده است. هنگامی که روزانه چندین ساعت روی یک پروژه تحقیقاتی کار می کنید ، تصور اینکه یک فرد خارجی در مورد آن چقدر کم می داند دشوار می شود. و تلاش اندک آنها برای درک آن آماده سرمایه گذاری است.

این بدان معناست که: اگر می خواهید مقاله شما مورد بازبینی ، مطالعه و استناد قرار گیرد ، باید این کار را برای خواننده خود آسان کنید. منظور من "گول زدن علم" نیست ، بلکه دست خواننده خود را گرفته و او را در داستان و مقاله خود راهنمایی می کنید. چند استراتژی وجود دارد که در اینجا مفید است:

یکی ساختار واضح است. برای دستیابی به این هدف ، توصیه می کنم داستان نویسی (به نقطه شماره 1 مراجعه کنید) و قبل از نشستن برای نوشتن متن ، همه عناصر اصلی داستان را تعریف کنید. من همچنین معتقدم این ایده خوبی است که قبل از نوشتن ، تمام پاراگراف های یک بخش را به طور کلی مشخص کنید. این باعث می شود که خواننده خود را در مسیرهای جانبی که به داستان شما ربطی ندارد ، نبرید.

استراتژی دیگر برای اطمینان از این که دست استعاری خواننده خود را رها نمی کنید ، جریان نوشتن شما است . Flow به معنای پیوند دادن جملات و پاراگراف ها به یکدیگر است تا اطلاعات ارائه شده منطقی گام به گام جمع شوند. این تکنیک از شما جلوگیری می کند که در نوشتن خود شکاف ایجاد کنید ، زیرا ممکن است خوانندگان شما نتوانند به راحتی آنها را برطرف کنند زیرا آنها در مورد موضوعی که شما فقط در ذهن خود دارید فاقد دانش هستند.

3. ساده نگه دارید 
من دقیقاً نمی دانم در چه مقطعی از آموزش ما این عادت را بر می داریم. بنابراین بسیاری از دانشمندان با استفاده از زبانی پیچیده و غیر ضروری در مورد تحقیقات خود می نویسند و حتی گاهی اوقات صحبت می کنند. ممکن است پارادوکس به نظر برسد ، اما می توانید بسیاری از عدم قطعیت ها در مورد داده ها و داستان خود را با زبانی پیچیده و دارای صدای متخصص پنهان کنید.

استفاده از زبانی که درک آن دشوار است ، به درد شما نمی خورد. ویراستاران ، داوران و خوانندگان را تحت تأثیر قرار نمی دهد. برعکس ، آنها احتمالاً مقاله شما را رد می کنند زیرا نمی دانند چرا باید به کار شما اهمیت دهند یا از کارهای اضافی که باید برای ارزیابی آن انجام دهند ، اذیت می شوند.

بسیاری از ما باید زبان پیچیده ای را که به طور پیش فرض در نوشتن از آن استفاده می کنیم ، بیاموزیم. یکی از "ترفندهایی" که من به شرکت کنندگان در کارگاه آموزش می دهم این است که نوشتن خود را در مرحله ویرایش با جایگزینی هرچه بیشتر اسم با فعل تا حد امکان ساده کنید. هنگامی که معنای اصلی از طریق یک فعل و نه یک اسم منتقل می شود ، مغز ما راحت تر می تواند جملات را درک کند. به عنوان مثال ، عبارتهایی مانند "ما مشاهده X را گزارش می دهیم" را با "ما X را مشاهده کردیم" جایگزین کنید.

4. آن را مختصر نگه دارید 
بسیاری از شرکت کنندگان در کارگاه آموزشی و مشتریان مربیگری به من می گویند که نوشتار آنها بسیار واضح است و آنها برای حفظ محدودیت کلمه تلاش می کنند. پرحرفی با پیچیدگی ارتباط دارد و یکی دیگر از عواملی است که خواندن نوشتار ما را سخت می کند. همچنین فضا را هدر می دهد و بنابراین ، زمان خوانندگان شما را از بین می برد.

اگر می خواهید نوشتار خود را مختصر تر کنید ، هر پاراگراف ، جمله و حتی کلمه را در مقاله خود زیر سوال ببرید: آیا واقعاً به آن نیاز دارید تا مقاله شما معنا پیدا کند؟ به عنوان مثال ، از کلماتی مانند "مطمئنا" ، "بدیهی" و "به سادگی" اجتناب کنید. آنها فقط متن شما را حجیم می کنند.

با این حال ، این بدان معنا نیست که کوتاهتر همیشه بهتر است. بسته به میزان خوانندگی مجله موردنظر ، ممکن است لازم باشد چند خط را صرف توضیح یک موضوع یا مشاهده کنید. شناخت مخاطبان مهم است!

آن را در اختیار دارید: 4 راه برای بهبود نوشتار علمی خود. آیا از این استراتژی ها در نوشتن خود استفاده می کنید یا از تجربه جدید الهام گرفته اید؟

آیا دوست دارید مقالات بهتری در زمان کمتر بنویسید اما نمی دانید از کجا شروع کنید؟ من امروز چهار استراتژی را به اشتراک می گذارم که به شما در بهبود نوشتار علمی کمک می کند.

در اینجا می رویم: 

1. بدانید داستان شما چیست 
بر اساس تجربه من ، اکثر نویسندگان علمی متفق القول هستند که بیان داستانی در مقاله خود ضروری است . اما آنچه من دریافتم این است که اکثر داستانهای بیان شده در مقالات می توانند مختصرتر باشند - برای مثال ، با یک پیام مرکزی واضح تر و نتیجه گیری کلیدی.

صرفنظر از بهبود کیفیت مقاله ، نوشتن مقاله بدون اینکه بدانید داستان چیست ، زمان را نیز هدر می دهد: یک نویسنده به محض اینکه متوجه شود برای گفتن داستان لازم نیست ، کل جملات و حتی پاراگراف ها را قطع می کند. من مقالات مقدماتی مقالات را می خوانم که بیش از حد گسترده هستند - شبیه توصیفاتی که ممکن است در یک کتاب درسی پیدا کنید تا اینکه مشکلی را که نویسندگان در حال حل آن هستند ، بیان کنید.

من درک می کنم که چرا برخی از دانشگاهیان برای سرمایه گذاری زمان در برنامه ریزی داستان مقاله خود از قبل تردید می کنند ، به عنوان مثال از طریق استوری بورد. به نظر می رسد به تعویق انداختن ساعت ها برای شناسایی عناصر اصلی داستان به جای نوشتن در واقع . آنچه اوضاع را بدتر می کند این است که برخی از متخصصان ادعا می کنند که طرح مقاله کاغذی نیست - این بدان معناست که مشارکت در فعالیتهایی مانند برنامه ریزی مقاله شما به اندازه قرار دادن رشته ای کلمات در یک صفحه ارزشمند نیست.

من استدلال می کنم که داستان نویسی و طرح بندی وظایفی برای نوشتن است که ارزش سرمایه گذاری در آنها را دارد. شما در طولانی مدت زمان بسیار بیشتری را از آنچه در طرح ریزی صرف می کنید ، پس می گیرید و مقالات شما واضح تر و ساده تر می شوند.

به همین دلیل است که ما اولین جلسه را در برنامه مربیگری من "از داده تا پیش نویس" صرف شناسایی داستان مقاله شما می کنیم.

2. خواننده خود را از طریق مقاله خود راهنمایی کنید
کافی نیست بدانید داستان مقاله شما چیست - باید مطمئن شوید که خواننده شما نیز از آن مطلع شده است. هنگامی که روزانه چندین ساعت روی یک پروژه تحقیقاتی کار می کنید ، تصور اینکه یک فرد خارجی در مورد آن چقدر کم می داند دشوار می شود. و تلاش اندک آنها برای درک آن آماده سرمایه گذاری است.

این بدان معناست که: اگر می خواهید مقاله شما مورد بازبینی ، مطالعه و استناد قرار گیرد ، باید این کار را برای خواننده خود آسان کنید. منظور من "گول زدن علم" نیست ، بلکه دست خواننده خود را گرفته و او را در داستان و مقاله خود راهنمایی می کنید. چند استراتژی وجود دارد که در اینجا مفید است:

یکی ساختار واضح است. برای دستیابی به این هدف ، توصیه می کنم داستان نویسی (به نقطه شماره 1 مراجعه کنید) و قبل از نشستن برای نوشتن متن ، همه عناصر اصلی داستان را تعریف کنید. من همچنین معتقدم این ایده خوبی است که قبل از نوشتن ، تمام پاراگراف های یک بخش را به طور کلی مشخص کنید. این باعث می شود که خواننده خود را در مسیرهای جانبی که به داستان شما ربطی ندارد ، نبرید.

استراتژی دیگر برای اطمینان از این که دست استعاری خواننده خود را رها نمی کنید ، جریان نوشتن شما است . Flow به معنای پیوند دادن جملات و پاراگراف ها به یکدیگر است تا اطلاعات ارائه شده منطقی گام به گام جمع شوند. این تکنیک از شما جلوگیری می کند که در نوشتن خود شکاف ایجاد کنید ، زیرا ممکن است خوانندگان شما نتوانند به راحتی آنها را برطرف کنند زیرا آنها در مورد موضوعی که شما فقط در ذهن خود دارید فاقد دانش هستند.

3. ساده نگه دارید 
من دقیقاً نمی دانم در چه مقطعی از آموزش ما این عادت را بر می داریم. بنابراین بسیاری از دانشمندان با استفاده از زبانی پیچیده و غیر ضروری در مورد تحقیقات خود می نویسند و حتی گاهی اوقات صحبت می کنند. ممکن است پارادوکس به نظر برسد ، اما می توانید بسیاری از عدم قطعیت ها در مورد داده ها و داستان خود را با زبانی پیچیده و دارای صدای متخصص پنهان کنید.

استفاده از زبانی که درک آن دشوار است ، به درد شما نمی خورد. ویراستاران ، داوران و خوانندگان را تحت تأثیر قرار نمی دهد. برعکس ، آنها احتمالاً مقاله شما را رد می کنند زیرا نمی دانند چرا باید به کار شما اهمیت دهند یا از کارهای اضافی که باید برای ارزیابی آن انجام دهند ، اذیت می شوند.

بسیاری از ما باید زبان پیچیده ای را که به طور پیش فرض در نوشتن از آن استفاده می کنیم ، بیاموزیم. یکی از "ترفندهایی" که من به شرکت کنندگان در کارگاه آموزش می دهم این است که نوشتن خود را در مرحله ویرایش با جایگزینی هرچه بیشتر اسم با فعل تا حد امکان ساده کنید. هنگامی که معنای اصلی از طریق یک فعل و نه یک اسم منتقل می شود ، مغز ما راحت تر می تواند جملات را درک کند. به عنوان مثال ، عبارتهایی مانند "ما مشاهده X را گزارش می دهیم" را با "ما X را مشاهده کردیم" جایگزین کنید.

4. آن را مختصر نگه دارید 
بسیاری از شرکت کنندگان در کارگاه آموزشی و مشتریان مربیگری به من می گویند که نوشتار آنها بسیار واضح است و آنها برای حفظ محدودیت کلمه تلاش می کنند. پرحرفی با پیچیدگی ارتباط دارد و یکی دیگر از عواملی است که خواندن نوشتار ما را سخت می کند. همچنین فضا را هدر می دهد و بنابراین ، زمان خوانندگان شما را از بین می برد.

اگر می خواهید نوشتار خود را مختصر تر کنید ، هر پاراگراف ، جمله و حتی کلمه را در مقاله خود زیر سوال ببرید: آیا واقعاً به آن نیاز دارید تا مقاله شما معنا پیدا کند؟ به عنوان مثال ، از کلماتی مانند "مطمئنا" ، "بدیهی" و "به سادگی" اجتناب کنید. آنها فقط متن شما را حجیم می کنند.

با این حال ، این بدان معنا نیست که کوتاهتر همیشه بهتر است. بسته به میزان خوانندگی مجله موردنظر ، ممکن است لازم باشد چند خط را صرف توضیح یک موضوع یا مشاهده کنید. شناخت مخاطبان مهم است!

آن را در اختیار دارید: 4 راه برای بهبود نوشتار علمی خود. آیا از این استراتژی ها در نوشتن خود استفاده می کنید یا از تجربه جدید الهام گرفته اید؟